Ah New York, so we meet again

New York is zo’n gigantische en veelzijdige stad dat ik denk dat iedereen er wel iéts leuk vindt, maar met mij op congé kan je er sowieso van uitgaan dat er iets misloopt. Het was mijn tweede keer in de city that never sleeps en ook de eerste keer verliep niet vlekkeloos. Maar goed, tweede keer, goeie keer en nieuwe kansen (om alles op te fokken) en al.

Ik zou geen goede Belg zijn als ik niet zou beginnen met het weer. Op voorhand voorspelden ze heel heet weer en zei ik dat ik nog liever af en toe wat regen zou hebben dan dit zweetweer. Uiteindelijk hadden we drie dagen heerlijk zomerweer en één dag strontregen en spoiler alert: ik had al meteen spijt van die regenwens. Want wat blijkt? A rainy day in New York is wel degelijk even erg als op elke andere plek ter wereld. We zouden die dag naar Coney Island gaan, maar alweer een spoiler alert: da’s niet zo tof als het regent. Er was amper volk (niet zo gek want het is een strand en oh ja, het regende) en ik vond het echt een heel kunstmatig in leven gehouden plekje. Sowieso echt megatof vroeger, maar nu zag ik vooral vervallen attracties, coin pushers ZONDER MUNTEN (triestigste lunapark ooit), afgebladderde verf en vergane seventies galore. We gingen wel in het reuzenrad en dat was tof, maar ik zag ook mensen in wonky attracties stappen die overkop gingen en dat zou ik daar nu precies toch niet riskeren, maar hé, you do you.

We lieten Coney Island dan ook vrij snel voor wat het was en trokken eerder dan gepland naar Brooklyn. En het ding met Brooklyn is: er zijn sowieso toffe wijken, maar ik denk wel dat je ze moet weten zijn. En wij wisten ze duidelijk niet zijn. Gelukkig hadden we die avond gereserveerd in een tof Italiaans restaurant op de pier, want we hadden echt geen zin om in de regen ook nog een eetplek uit te zoeken. Richting restaurant dus, alleen WAS DAT GESLOTEN. Adios reservatie, trek je plan, stomme Belgen. Intussen hadden we wel zin in Italiaans, dus vond mijn zus een andere pizzeria met lovende recensies, trokken we daarheen, kregen we een plek toegewezen en ontdekten we dat er twee pizzeria’s naast elkaar lagen en dat we alsnog in de verkeerde waren beland. Hahaha. Maar de pizza was lekker! Oef. En we konden ons tenminste vermaken door dat gesloten restaurant een afschuwelijke recensie te bezorgen. Stik in je pizza.

De reden dat we in die oorspronkelijke pizzatent wilden eten was overigens dat het 11/9 was en we vanop de pier de ‘Tribute in Light’-memorial wilden zien. We zijn na de pizza dan ook nog even gaan kijken naar de laserlichten. Alleen jammer dat die door de regen en mist echt compleet onzichtbaar waren.

En dan is er nog de hoeveelheid burgers you don’t get to eat. Echt, ik ben zot van Shake Shack en ik was er zelfs bijna niet geraakt. We wilden als avondeten namelijk ook al naar een burgertent haha. Maar je weet wat ze zeggen: two burgers a day keep the doctor away. Dus deelden we één Shake Shack-menu met drie (erg triest en ik denk dat dat daar de eerste keer ooit was) en gingen we ’s avonds ook voor burgers. That’s how we roll. Letterlijk, na vijf dagen New York.

Ook een dingetje: die fooien overal. De eerste dag strooi je ermee want ‘zo is dat daar nu eenmaal’, de laatste dag denk je overal: goh, zo vriendelijk was je niet hoor, makker. Of ja, hun idee van service is waarschijnlijk een triljoen keer vragen of alles oké is en je na je voorgerecht al buiten kijken, maar ik denk daar anders over. Ja, alles is oké, nee, ik weet nog niet wat ik wil eten want ik ik zit hier letterlijk drie minuten en rot nu op, ik wil je kaart bekijken. En ja, ik weet wel dat fooien de normale gang van zaken zijn ginder, maar for once and for all: betaal je mensen gewoon degelijk voor hun werk zodat hun loon niet afhangt van mijn fooi.

Op naar Central Park dan maar. Daar verloofde een koppel zich voor mijn ogen en uiteraard maakte ik daar een zielige grappige foto van en postte ik die in een van mijn WhatsApp-groepen. Ineens regende het foto’s van een vriendin en haar lief op idyllische plekken die perfect zouden zijn voor de grote vraag. Bracht me op de geniale Instagram-pagina “Great places where my boyfriend did not propose” maar als ik ooit zelf een ring wil zien zal ik me maar inhouden.

Die dag aten we ook lobster rolls in Chelsea Market (zot lekker!), waar allerlei toffe lokale winkeltjes zitten. Ik werd getriggerd door een minimalistische interieurwinkel die geen interieurwinkel bleek te zijn. Ik stond namelijk met mijn mama en mijn zus in een weed shop. Whoops. Verklaarde het ‘no unaccompanied minors’-bordje aan de ingang ook wel. Wiet is trouwens echt een ding in New York wow. De geur in de stad deed me bij momenten aan Amsterdam denken en ik heb zelfs gegoogeld of cannabis er toevallig pas gisteren gelegaliseerd was of zo, maar dat bleek al in 2019 te zijn gebeurd.

Op de voorlaatste dag ten slotte gingen we inkopen doen bij Target en uiteraard kocht ik een shitload aan zoete bucht voor thuis die ik niet eens lekker ga vinden (want te zoet), maar ik vond dat winkelen dus echt leuk en jezus, ik ben oud.

Maar goed, alle gekheid op een stokje: wat een stad. Ogen te kort op elke hoek van de straat en constante verwondering (en dan niet alleen over die wietgeur). I get why Frank wanted to be a part of it, en ook waarom er zoveel ‘I love New York’-truien verkocht worden.

Beeld: Unsplash / Emre