Het mooiste woord in onze Nederlandse taal vind ik ‘onvoorwaardelijk’. Die zag niemand aankomen, right? Dat ik eens met een positieve noot zou beginnen én dat mijn favoriete woord niet ‘frituur’ is? Het scheelt niet veel, hoor. Dat gezegd zijnde is dit wel weer voldoende positiviteit voor één blogpost, want er zijn ook een heleboel woorden die ik ronduit verschrikkelijk vind. Zijnde:
- Bevriend koppel. Ik krijg er nu al rillingen van en ik ben nog maar net begonnen. Maar goed, wat moet dat moet, en alles voor de blog en zo. Ik weet niet wat het is met de term ‘bevriend koppel’ (brrr), maar het klinkt zo volwassen, saai en burgerlijk. ‘Wij zijn gisteren met een bevriend koppel gaan eten’, ‘Een bevriend koppel van ons heeft weer eens wat meegemaakt’. Mensen hebben NAMEN gekregen, en tenzij je een probleem hebt met die namen (omdat ze pakweg Lesley heten), kan je die ook gewoon uitspreken. They ain’t Lord Voldemort.
- Vocht. Omdat het mij instant aan wondvocht doet denken, ook wanneer mijn mama zegt ‘dat je dat vocht moet gebruiken om te koken’. Ieuw, ieuw, ieuw.
- Pus. For obvious reasons. Vieze dingen moeten vieze woorden krijgen, but still.
- Vleesbomen. I repeat: vieze dingen, vieze woorden. Maar deze is toch écht te gortig voor woorden? Ik hoop écht dat ik er nooit mee te maken krijg, want het lijkt me 1) erg pijnlijk en 2) ik ben sowieso al niet the life of the party, maar ik denk dat het volgende familiefeest weleens vroegtijdig kan eindigen als ik verkondig dat ik vleesbomen heb. (Hm, als je het zo bekijkt. Bring on the vleesbomen. Kidding, kidding.)
- Dames. Ik heb geen probleem met ‘meisjes’, ‘vrouwen’ en zelfs niet met mijn lief die steevast ‘chicks’ of ‘chickies’ zegt. Maar brrr, ik ben geen dame. (Al ben ik ook geen vrouw, en ga ik waarschijnlijk ‘meisje’ blijven zeggen tot ik zestig ben.)
- Kids. Je hebt kinderen. Of kiddo’s. Misschien zelfs koters. Maar geen kids. Of zoals het in ‘Weg met dat woord! 2014’ staat: “Ik ben dan wel mama, maar ik heb kids, geen kinderen, dus ik ben me een partijtje jong en hip!”.
- Comfortzone. En vooral het constante geleuter dat we eruit moeten komen. Ik wil ooit een wereldreis maken en ook eens uit een vliegtuig springen, maar voor de rest vind ik het helemaal super in mijn comfortzone. Er is een reden dat mensen daar graag zitten hé, het is er COM-FOR-TA-BEL.
- Passie. Omdat het te pas en te onpas gebruikt wordt. Begrijp me niet verkeerd, ik ben dol op passievolle mensen, maar je hebt geen ‘passie voor puzzelen’ of een ‘passie voor cijfers’. Doe even normaal.
- Een natje en een droogje. Ik had honger en dorst. Nu wil ik gewoon overgeven.
Heb jij woorden waar je nekhaar van overeind gaat staan?
Unsplash / Veronika Homchis
Natje en droogje is inderdaad verschikkelijk. Ik snap niet dat dat ooit bedacht is geweest, wie dan?
Hahaaa zalig, met álles akkoord! Vooral KIDS (ik krijg het bijna niet getypt), een woord waar je in mijn wereldje (dat van een moeder dus) dagelijks mee geconfronteerd wordt. Vooral op gedrukte bronnen vind ik het ergerlijk. Een voorbeeldje: onze sportkampjes van vroeger, dat heet nu Kids ball village waar gaat dat naartoe met de wereld??
Haha awel in zo van die kampen en dergelijke heb ik er dan weer minder moeite mee. Ik denk omdat het gewoon ooit verzonnen is geweest om tof en cool te doen, en dat het in die context dan wel nog past of zo.
Hahaha, heerlijk dit! Ik heb aan zoveel woorden echt een hekel, maar ik vind het lastig om er nu op te komen.
Sowieso kids inderdaad, maar wat ik ook echt heel slecht trek zijn mensen die elkaar aanspreken met ‘vrouw’. “Vrouw, ik ben echt trots op je!” Ugh. En natuurlijk 50+-vrouwen die zeggen dat ze even gaan borrelen met de meiden. En dan ‘champie’ drinken. COME OOOOOON.
Oooo ja, ik vind ‘dinnetjes’ dus ook echt de hel. Veel van dat soort hippe verkleinwoordjes. ‘Outfitje’, of erger nog: ‘outje’ of ‘fitje’. Echt, rot op.
Ik deeeenk dat dat het was voor nu, maar ik kom wel verder ranten als ik nog meer inspiratie heb.
Audrey onlangs geplaatst…Mijn 10 favoriete musicals
Haha, zalige voorbeelden! Jaaaaa, dat aanspreken met ‘vrouw’ is denk ik vooral iets Nederlands. Ik heb twee jaar bij een online magazine gewerkt dat de Vlaamse tegenhanger was van een Nederlands magazine en daar moest ik vaak artikels ‘vervlaamsen’. Hoe vaak daar ‘Vrouw!’ in de titel stond hahaha, niet normaal. ‘Champie’ zeg ik zelf ook wel hehe. Tegen champagne én champignons, whoeps. ‘Dinnetjes’ ken ik zelfs niet eens! Wat is dat haha? En altijd welkom met je gerant 😀
Ooh man ik heb dus al weeeeeken een soortgelijke post in mijn concepten staan. Misschien toch maar eens af maken! Ik vind ook alle woorden die je opnoemt verschrikkelijk. Vooral dames en vocht. Brr. Ik heb denk ik ook nog nooit de term bevriend koppel gebruikt in een conversatie. En wat ik ook verschrikkelijke woorden vind zijn van die synoniemen voor vagina (mag ik dat hier schrijven? :p) zoals preut of gleuf. Serieus…
Irene onlangs geplaatst…22 vragen aan 22 vrouwen • Caro
natje en droogje! irritant!
Kids zeg ik dan wel weer, maar enkel in een bericht omdat kinderen te lang is om te typen 😀
comfortzone doet me denken aan Sheldon van the Big Bang Theory… hij zegt zowat net hetzelfde als jij
Dinnetjes is een afkorting van ‘vriendinnetjes’. Ver-schrik-ke-lijk. Wel leuk trouwens, artikelen vervlaamsen. Tenminste, ik vind andersom altijd leuk om te doen, en ik vind het sowieso superinteressant om de verschillen te zien.
Audrey onlangs geplaatst…Gelezen: drie boeken die me tegenvielen
Jep, ik vond dat ook heel interessant 🙂 Was een combinatie tussen artikelen vervlaamsen en nieuwe artikels schrijven – heel leuk om te doen!
Wat grappig om te lezen dat er zoveel mensen een hekel hebben aan het woord kids! Ik woon in Antwerpen en daar praten ze over kindjes, maar met het accent klinkt het als “kiendjes”. Dat vind ik pas irritant! En dat doet me er dan ook meteen aan denken aan het “ik praat als een randdebiel tegen mijn kinderen” taaltje wat ouders vaak produceren! “Wil je vleesje op broodje? Zo! Hamham doen!”