De vorige editie van deze post dateert al van 2021 (!), en ik snap zelf niet goed hoe dat komt. Het is nu niet ons taalgebruik erop vooruit is gegaan of zo. Dus bij deze: een extra lang lijstje van woorden die ik verschrikkelijk vind.
- Theeleuten. Ik ben sowieso al niet de grootste theedrinker (het liefst drink ik koffie, maar daar gaat mijn hart te hard van kloppen haha, dus nu hou ik het op deca en Starbucks-koffie want da’s toch vooral suiker en karamel), maar van het woord ’theeleut’ krijg ik er nog minder zin in. Het wordt ook vaak in zo’n “kijk mij hip zijn haha”-context gebruikt of zo. Bah, theeleuten.
- 3987 gram liefde. Of een ander getal, afhankelijk van hoeveel de baby in kwestie weegt (en hoeveel de mama in kwestie heeft afgezien). Het ligt aan mij hoor, want heel veel mensen verwoorden het op die manier, maar ik denk altijd: je baby bestaat uit vet, botten en spieren. That’s it. Er mag nog zoveel liefde bij komen kijken als je wil, je baby is er niet uit opgebouwd en gelukkig maar want hij/zij zou uit elkaar vallen op die manier.
- Het onnodig gebruik van verkleinwoorden als vorm van humor. Ik hoor mensen weleens vragen stellen als “Ben jij een ontbijt-hatertje?” of “Hebben we hier te maken met een wijnlovertje?” en echt, mijn haar gaat al overeind staan van er alleen nog maar aan te denken. Dat was welgeteld drie seconden grappig toen Jelle De Beule het tien jaar geleden deed in ‘De Ideale Wereld’ en nu is het HEEL ERG CRINGE, dus als iedereen ermee zou willen stoppen, zou dat tof zijn, bedankt.
- Het gebruik van ‘lievelings’ als substantief. Ik lees geregeld dingen als “Antwerpen in de zomer is echt mijn lievelings” of “In krakende sneeuw stappen is echt mijn lievelings” en allemaal goed en wel, maar je LIEVELINGS WAT??? (Verder is krakende sneeuw wel echt het beste van ’t beste.)
- Of zo. Ligt het aan mij of is dat echt een soort Gen Z-stopwoord geworden? Ik moet eerlijk bekennen dat ik mezelf er soms ook op betrap, en ik vind het niks minder dan verschrikkelijk. Zinnen als “Dat raakt mij op een bepaalde manier of zo” en “Je voelt je er minder alleen door of zo”: ik krijg er de kriebels van. ‘Of zo’ voegt letterlijk niks toe aan je zin, integendeel: het doet het eerste deel van je zin een beetje teniet. Of zo. Zijn we met z’n allen dan zo onzeker geworden dat we geen zinnen en/of een mening meer durven formuleren?
- In dezelfde categorie: iemand die best wel heel trots is. Kappen met die handel, je bent trots of best trots. Misschien zelfs heel trots. Maar dat zijn de opties wel zo’n beetje.
- Een blei ei. WAAR KOMT DIE UITDRUKKING VANDAAN??? Last time I checked zijn eieren gewoon lekker met spek erbij, en kunnen die niet per se blij zijn.
- Weerhouden worden. Ik prijs mezelf gelukkig dat ik alweer even niet heb moeten solliciteren, want daar gaan echt een heleboel verschrikkelijke dingen mee gepaard. Zoals het gebruik van ‘je bent weerhouden’ en de eeuwige twijfel of je dan wel of niet door mag naar de volgende ronde. Bovendien heeft ‘weerhouden’ in Nederland dan blijkbaar weer de tegenovergestelde betekenis als in België, lekker handig.
- Het verlijden van de akte. En nog veel meer van dat stoffig taalgebruik dat in aktes staat. Ik zeg niet dat je zulke officiële documenten in jongerentaal moet gaan schrijven, maar als er een prima dagdagelijks woord voor bestaat, dan ben ik er toch voorstander van om dat te gebruiken. Wie weet hoeven we notarissen ook nog maar de helft te betalen als ze een akte gewoon ‘hardop voorlezen’ in plaats van ‘verlijden’, zou mooi meegenomen zijn.
Heb jij woorden waar je nekhaar van overeind gaat staan?
Beeld: Unsplash / Stesson Bezuidenhout
‘Leuk’, of zo van die woorden die in onze sector ineens ‘in’ zijn (‘kortsluiten’ was er zo eentje bijvoorbeeld, of ‘verbindend’ ), en het gebruik van Engelse woorden voor dingen waar we een Nederlands woord voor hebben (‘spotten’ in de betekenis van ‘zien’, of ‘ontdekken’ bijvoorbeeld)
Haha oh ik was zo in de war met weerhouden toen ik nog solliciteerde.
Ik maak mezelf wel heel schuldig aan of zo en was me er ook niet zo bewust van tot jij dat hier schreef dat je het haat en ja, sorry. Of zo.
En lievelings vind ik wel leuk. Ook sorry, haha. Maar dat mag hé!
Het lief moet soms van die heel officiële dingen schrijven en hij gebruikt dan ook van die oude, stoffige taal en ik kan daar gewoon niet tegen. Dat leest toch niet vlot en iedereen doet dan maar alsof dat heel chique is en serieus, maar eigenlijk zou iedereen gewoon liever iets in normale mensentaal lezen. En soms vraagt hij dan aan mij om die teksten eens na te lezen op fouten en ik kan het dan nooit laten om die moeilijke zinnen en woorden aan te duiden en daar duidelijkere alternatieven voor op te schrijven.
Ooooeeeh ja, de eeuwige twijfel of weerhouden worden positief of negatief is. Gelukkig staat er in die solliciatieberichten meestal iets à la ‘u wordt verwacht voor de volgende ronde’ of ‘veel succes met uw verdere loopbaan’ (lekker stoffig), waar ik uit afleid wat de volgende stap is. En eieren kunnen inderdaad niet blij zijn. Alleen ik kan blij zijn, als ik ze opeet 🙂
Zat het hele stuk met genoegen te lezen, tot het laatste punt waar jij ‘dagdagelijks’ schrijft. WAT?! Dat vind ik zo’n onzinwoord! Eén dag kan er moeiteloos uit.
En verder alle kantoorjargon; bila’s, meetings, afspraken inschieten. En ook woonachtig en werkzaam zijn. Brrr…
Altijd blij om te lezen dat ik me niet teveel aan zo’n woorden of uitdrukkingen bezondig. Maar een blij ei, dat gebruik ik wel soms :-). Maar dan de blij met lange ij.
Een kom (dampende!) soep. Een kop koffie.
Zo artificieel dat dat klinkt.
Best wel.
Stiekem.
Vervoegen… buiten de context van werkwoorden vervoegen.
Een rollercoaster.
Een blij ei vind ik wel grappig.
Dat ‘xxxx gram liefde’ ben ik goddank nog nooit tegengekomen, my lord… Ik ben wel schuldig aan ‘of zo’ en ‘lievelings’, vrees ik. En ‘weerhouden worden’ vond ik inderdaad extreem verwarrend als Nederlandse sollicitant in België ooit. Raakte ik bijna teleurgesteld, bevatte de mail toch nog goed nieuws (en werd ik het uiteindelijk weer niet, haha).
Als jij ooit een baby krijgt, verwacht ik op je geboortekaartje te zullen lezen: 3890 gram vet, botten en spieren. Dat zou eigenlijk geweldig grappig zijn.
Mocht je ooit kinders in je buurt hebben, die graag kijken naar Bing.. Vermijd het misschien, want Bing spreekt elke aflevering over z’n lievelingste lievelings. :p (ja, ik vind het ook verschrikkelijk).
En kunnen we het dan ook even hebben over het papierformaat waarop die aktes afgedrukt worden? Ik moest die in stukken knippen om die te kunnen inscannen (want enkel een A4-of-kleiner-scanner ter beschikking).
Om de één of andere reden wordt ik misselijk van mensen die het woord “wagen” gebruiken. Perfect Nederlands woord, I know, maar zeg toch gewoon auto. Danku.
Vergeef me aub de dt-fout. Het gebeurt me de laatste tijd steeds vaker en ik schaam me er verschrikkelijk voor 😀
Hahaha dat is helemaal oké. En jaaa goeie, wagen is echt bleh.