Ik kan heel goed relativeren en kan dingen waar ik niks aan kan doen redelijk goed loslaten (na er eerst eens goed over te bleiten, dat dan weer wel). Ik ben dus niet overdreven negatief, maar zeker ook niet overdreven positief ingesteld. En gezien de aard van deze blog hoeft het je niet te verbazen dat ik over die laatste soort ingesteldheid een paar meningen heb. Want dat hele dankbaarheidscircus, ik heb het er niet zo voor.
Voor kerst kreeg ik het 6 minuten-dagboek cadeau van mijn secret santa. Ik snap het want het lijkt echt iets voor mij, maar de inhoud bleek me helaas toch iets te mindful en zweverig en al. Ik bedoel maar: je moet er élke dag drie dingen in noteren waar je dankbaar voor bent. Zijn er echt mensen die elke dag om drie dingen dankbaar zijn? Begrijp me niet verkeerd: ik ben all for kleine gelukskes en zoek die ook vaak bewust op, maar ik vind dankbaarheid zo’n beladen begrip. Aardbeien met choco? Klein gelukske. Frietjes van ’t frituur? Most definitely een klein gelukske. Je BeReal-melding op een moment waarop je net iets cool aan het doen bent en niet gewoon in de zetel ligt? Groot gelukske zelfs. Maar of ik nu dankbaar ben om al die dingen? Goh nee, dat niet.
Op 1 januari van dit jaar reed er bijvoorbeeld een andere auto in op de onze en was onze auto perte totale. Ik was uiteraard héél dankbaar dat mijn lief en ik ongedeerd waren (geen sarcasme, for once), maar toen ik die avond dat dagboek wilde invullen vond ik het allemaal wel héél positief. Niemand heeft wat aan chagrijnige mensen, dat weet ik wel, maar sommige dagen zijn gewoon echt heel kut en dan kan een vleugje zelfmedelijden al eens meer deugd doen dan dankbaarheid. Je hoeft je er niet in te wentelen en het hoeft geen dagen te duren, maar echt: een beetje ranten op tijd en stond kan wonderen doen. Want ik heb ook warme chocomelk gedronken op die dag van de botsing, maar of ik nu per se dankbaar was dat ik die dag Nesquik in huis had, nou NEE, WANT EEN NIEUWE AUTO KOST ECHT FOKKING VEEL GELD en zo. (Caps lock werkt ook heel goed om iets uit je systeem te krijgen, bijna even goed als dankbaarheid. Graag gedaan.)
Ik ken ook een paar mensen waar ik niet echt een klik mee voel of zo, en eerst kon ik er de vinger niet goed opleggen waarom precies. Stuk voor stuk heel sociale, toffe, grappige mensen, maar toen besefte ik plots dat die mensen precies ALTIJD blij zijn. Die zullen ook wel eens een baaldag hebben, maar die relativeren dat dan kapot of zo, ik weet het niet, maar ik vind het vreselijk. Niemand kan altijd goedgezind zijn, ik geloof het niet. Het is elke week maandag voor iedereen.
Of wat dacht je van de (ongetwijfeld) goedbedoelde woorden: “Het kan altijd erger.” Letterlijk alles op deze hele aardkloot kan altijd erger. Ik kan morgen onder een auto lopen, maar ach, het kan altijd erger, ik kan ook binnen een uur al onder een auto lopen, dus OH WEE dat ik zou klagen over dat eerste! En pas op: ik vind een beetje relativeringsvermogen niet verkeerd en soms kan een brede blik op een spectrum van verschrikkelijke dingen mij effectief wel wat tot rust brengen, maar waarom zou je jouw boosheid of verdriet vergelijken met de gevoelens van een ander? En vooral: waarom zou je dat invullen in een ander zijn plaats?
Dus bij deze: een pleidooi tegen toxische positiviteit (en misschien ook een heel klein beetje tegen de hashtag #blessed). Want soms gebeuren er onvoorziene dingen die best kut zijn en dan vind ik het veel gezonder om daar even over te janken en te zeuren, het een plaats te geven en verder te gaan met je leven. (Met de nadruk op: verdergaan met je leven. Want op eindeloos zelfmedelijden ga ik dan ook weer vrij slecht, maar dat is voer voor een andere blogpost. 😉)
Ik ben benieuwd: volg je me een beetje of ben ik gewoon een chagrijnige zeur?
Beeld: Unsplash / Donald Teel
Deze blogpost bevat affiliate links. You know the drill: als jij dan iets via die link koopt, krijg ik daar ook wat voor.
Amen! Voor ik de laatste paragraaf las, zaten de woorden toxic positivity al klaar 😬 Ik heb er te lang aan meegedaan maar sinds een jaar of twee is het gedaan daarmee en ben ik een professionele zeurkous hahaa, lang leve authenticiteit!
🙌 Hehe professionele zeurkous. PS: Ik mis je blog!!
Die dankbaarheidsdingen zijn ook niks voor mij. Ik schrijf al wel heel lang in een One Line a Day-boekje (maar daar mag je ook gewoon in klagen). En die BeReal-meldingen, mijn schaarse vrienden daar kunnen we volgens mij uittekenen op mijn thuiswerkplek en in de hoek van de zetel 👍
Hahaha daar mag je ook gewoon in klagen. Heb ik ook geprobeerd, maar was toch ook niet echt iets voor mij. Maar ik vond dat vooral heel cringe om mijn eigen antwoorden te herlezen of zo haha.
Ooh, zalige post weer! Ik schrijf ook liever in m’n one line a day, en soms zijn die lijntjes rap gevuld met klaagdingen, want dat mag daar 😉 Ik betrap me er soms wel af dat ik bij andere mensen soms positief probeer te zijn terwijl ik dat niet altijd per se ben ofzo, dus deze post is een goeie reminder om ook maar gewoon eens boos te zijn als ik mij boos voel 😉
Haha merci! Ach ik ben ook niet bij iedereen even eerlijk hoor, maar eens even boos zijn kan opluchten haha.
Haha, je bent een geweldig grappige authentieke chagrijnige zeur. Net als ik.
’s Ochtends op kantoor al even ranten tegen de collega’s of vlak na de werkdag tegen mijn vriend, zorgt er meestal voor dat alles meteen uit mijn systeem is en ik weer mijn aangename zelf kan zijn. Soms kondig ik dat op voorhand aan: “Ik moet efkes vijf minuten zagen hé, daarna gaan we over andere dingen praten” Voor een auto-ongeval kom ik er wel niet met vijf minuten, vrees ik.
Hahaha merci. Vind ik een toffe omschrijving!
Ik vind dat ik zelf ook wel goed kan relativeren en ik doe dat ook vaak maar soms moet je gewoon eens goed zagen. En ik haat dat als je dan aan’t ranten bent tegen iemand en die dan zegt dat het erger kan. Of nog erger, dat ze dan alle positieve dingen eruit gaan halen. IK HEB DAAR GEEN BOODSCHAP AAN IK WIL GEWOON ZAGEN.
En wat je zegt over die dankbaarheid, ik heb dat dus ook! Ik ben keicontent met mijn kleine gelukskes maar dankbaar klinkt zo zwaar om dan inderdaad gewoon uw pak friet aan te duiden. Ook zo, als je zegt “ik ben dankbaar voor mijn pak friet” lijkt dat alsof je dat van iemand gekregen hebt ofzo, ni? Alsof je dat niet zelf gefixt hebt. Allez ik gebruik dat wel soms maar toch, dat wringt dan altijd. Maar kijk, ik ga dat vanaf nu niet meer gebruiken, dankbaar (tenzij voor dingen waar ik écht dankbaar voor ben :p)!
Te lange comment, sorry, maar dankbaar 😉 😉 dat ik hier ruimte krijg om eens te zagen.
Hahaha exact. Ik KAN de positieve dingen er zelf ook wel uithalen, ik heb daar gewoon geen zin in op dit moment, ik wil zagen. En zolang dat geen uren duurt, zie ik het probleem daar ook niet in haha. En hé, dankbaar voor je comment hoor! #blesseddd
Tegen de klippen op positief doen vind ik ook flauwekul. En toxische positiviteit vind ik daar een mooi voorbeeld van. Het leven is simpelweg niet altijd fijn. En dat is oké.
Daar hoef je dan niet positief over te doen.
nicole orriens onlangs geplaatst…Grote Schoonmaak 15 stappenplan
Ik ben daar ok niet goed mee, ik heb zo’n uberblije gup collega gehad en toen zij eens echt in de shit zat ben ik al die kutopmerkingen van haar gaan spuien. Volgens mij is bereal juist prima als je op de bank hangt laat het realistisch zijn. Ik zie dat soort boekjes trouwens heel vaak bij de kringloop liggen, zegt genoeg.
Hahaha boontje komt om zijn loontje ja.