Om een beetje in thema te blijven, rangschik ik de boeken die ik dit jaar las onder ‘EUH JA’ en ‘EUH NEE’. Voor de trage lezer: de eerste soort raad ik je aan, de tweede niet. Daarvoor baseer ik me niet op mijn onbestaand olifantengeheugen, want ik weet begot niet meer wat ik in januari gelezen heb en wat ik ervan vond. Ik haal er dus mijn Goodreads-leeslijst bij (word gerust vriendjes!) en knal de één- en twee-sterrenratings in de ‘EUH NEE’-categorie, en de vier- en vijf-sterrenratings in de ‘EUH JA’-categorie. De drie-sterrenratings zullen in beide categorieën voorkomen, want ze zijn dan wel geslaagd, maar toch ook maar met de hakken over de sloot.
Ik las dit jaar 36 boeken, maar liefst het driedubbele van mijn leesdoel dit jaar. Dat staat al jaren op 12, want ik vind eentje per maand best een mooi gemiddelde, maar misschien moet ik het volgend jaar toch maar eens een béétje optrekken. Hecht overigens vooral geen enkel belang aan mijn mening, want ik heb dan wel taal-en letterkunde gestudeerd, maar ik ben altijd heel slecht geweest in gefundeerde meningen vormen over boeken. Ik vind boeken goed, of ik vind ze slecht. Bovendien laat ik me graag verleiden door hypes en vind ik die doorgaans nog goed ook. #noshame
Ik schrijf deze post dan ook grotendeels vanuit de veronderstelling dat jullie me met z’n allen eens goed gaan uitlachen en jullie kunnen verkneukelen in het feit dat iemand met een bachelor in de taal-en letterkunde zo kwistig met sterren strooit op Goodreads. Anyways, ne keer goed lachen zo met de feestdagen is ook tof. Klaarrrr? Hier gaan we!
EUH JA
Op aarde schitteren we even – Ocean Vuong (***)
Een brief van een zoon aan zijn moeder die niet kan lezen. De schrijver van de brief, de achtentwintigjarige Hondje, legt een familiegeschiedenis bloot die voor zijn geboorte begon – een geschiedenis waarvan het brandpunt in Vietnam ligt. Daarnaast verschaft hij toegang tot delen van zijn leven waar zijn moeder nooit van heeft geweten, en doet hij een onvergetelijke onthulling.
Vuong is in eerste instantie een dichter en dat zie je. Zijn stijl is prachtig, elke zin is een metaforisch pareltje. Het is alleen niet het soort stijl dat ik graag lees. Poëtische stijl in literatuur haalt mij vaak uit het verhaal. Het zorgt ervoor dat ik afgeleid raak en door het bos de bomen niet meer zie. Ik snap waarom dit een literair meesterwerk is, maar het was er helaas geen voor mij.
Kleine brandjes overal – Celeste Ng (***)
In Shaker Heights, een rustige, progressieve plaats in Cleveland, is alles minutieus gepland. Van de lay-out van de straten tot de kleur van de huizen en de succesvolle levens van de bewoners Niemand belichaamt deze principes beter dan Elena Richardson. Totdat Mia Warren, kunstenaar en alleenstaande moeder, en haar puberdochter Pearl niet alleen een huis van de Richardsons huren, maar ook een belangrijk onderdeel van de familie worden.
Wanneer vrienden van de Richardsons in een lastige voogdijzaak belanden, komen Mia en Elena lijnrecht tegenover elkaar te staan. Elena vertrouwt Mia en haar motieven niet en is vastberaden om de geheimen uit Mia’s verleden op te rakelen. Maar haar obsessie komt haar duur te staan.
Ik wilde dit boek al heel lang lezen, maar ik bleef eerlijk gezegd een beetje op mijn honger zitten. En ik kan niet goed uitleggen waarom. Het verhaal had van Liane Moriarty kunnen zijn (en dat vind ik meestal een goed teken), maar ik wilde niet constant verder lezen, zoals dat bij Moriarty wel het geval is. Het is vlot geschreven, maar misschien iets minder meeslepend? Het blijft wel een goed verhaal, en ik ben zeker benieuwd naar ‘Wat ik nooit eerder heb gezegd’, Ng’s eerste boek, dus al bij al wel een (semi-)aanrader!
Romcomnibus: Zomer (***)
Het gevoel van vakantie, zwoele zomeravonden en de geur van zonnebrand: dat zijn slechts een paar ingrediënten van deze allereerste Romcomnibus. Negen heerlijk zonnige feelgoodverhalen van o.a. Lisette Jonkman, Susan Muskee, Astrid Slootweg en Martin Gijzemijter.
Ik won dit boek via Audrey (die dus gewoon mee heeft geschreven aan dit boek!!!) en het was iets dat volledig uit mijn comfortzone lag. Ik lees wel eens graag een zomerse chicklit, maar kortverhalen in dat genre vind ik meestal iets te nietszeggend. Na negen verhalen had ik mijn dosis feelgood ook wel gehad, maar ik vond het best leuk om van de laatste zomerzon te genieten met dit boek. Ik vond het verhaal van Audrey ook erg leuk, omdat het wat atypisch was en niet per se over de liefde ging. En de verhalen die zich op reis afspeelden vond ik ook heel leuk, want tja, wegdromen en reizen hé.
Tot snel! – Beth O’Leary (***)
Twintiger Leena en haar oma Eileen, 79, wisselen van huis, maar ontdekken dat wat je écht zoekt, soms al onder handbereik ligt… Opnieuw een heerlijke feelgoodroman van de auteur van ‘Veel liefs’.
Ik had bij dit boek een beetje hetzelfde als bij ‘Kleine brandjes overal’. Ik was wel fan, maar had er ergens misschien toch een béétje meer van verwacht. Het is natuurlijk feelgood, maar ik had O’Leary denk ik iets te veel als de nieuwe Liane Moriarty in mijn hoofd. Ik vond het allemaal wat te voorspelbaar, maar wellicht ben ik gewoon met andere verwachtingen aan het boek begonnen. Ik had wel meteen een zwak voor Eileen, dus doe maar een dikke 3,75 maar net geen 4 sterren of zo.
Ministerie van Hysterie – Laura Buelinckx (****)
Laura is de minister van Hysterie. Er zijn heel wat zaken die haar opwinden, agiteren en frustreren: haar avonturen als leerkracht, de zoektocht naar een huis en de daaropvolgende verbouwing, persoonlijke zorgen en maatschappelijke problemen. Gelukkig woont ze samen met een crisismanager en haar kleine kabinetschef-tut en heeft ze een zorgvuldig samengestelde ploeg die haar met raad en daad bijstaat in de dagelijkse beslommeringen. Met de nodige dosis zelfrelativering schrijft ze over alles wat er misloopt in het leven van een doordeweekse dertiger.
Laura heeft een blog en bundelde in dit boek zowat alles waar ze hysterisch van wordt. Ik heb zo vaak gelachen met haar avonturen. Hoera voor herkenbare hilarisch hysterie. Om de twintig pagina’s stuurde ik passages door naar mijn eigen crisismanager, die op den duur alleen nog maar met :d antwoordde. Point taken. Soit, heel grappig boek.
Shakespeare kent me beter dan mijn lief – Ibe Rossel (****)
Shakespeare, Charles Dickens, Oscar Wilde. De namen zeggen je misschien nog iets, maar voor velen zijn ze niet meer dan een vervlogen herinnering uit de lessen Engels. Wat kan zo’n dode auteur ons tenslotte vandaag nog bijbrengen? Veel meer dan een oppervlakkig Instagrambericht zegt Ibe Rossel, studente Engelse literatuur en kind van onze tijd. Uit Robinson Crusoe leerde ze dat je maar beter geen seks hebt op je eerste date. Jane Austen gaf instructies bij het flirten. Dankzij George Eliot krijgt ze makkelijk haar zin, en van grootmeester Shakespeare leerde ze alles over jaloezie.
Wat een leuk, grappig, vlot geschreven, spitsvondig boek! Echt een aanrader voor iedereen die graag leest. Ik las veel van de klassiekers tijdens mijn opleiding. Sommige met plezier, andere dik tegen mijn goesting. Leuk om die klassiekers eens vanuit een ander perspectief te bekijken. Oh, en er komt blijkbaar een opvolger!
Julian – Fleur Pierets (****)
De Belgische kunstenaar Fleur Pierets zou met haar partner Julian trouwen in alle 22 landen waar twee vrouwen dat mogen. De bedoeling was op een positieve manier gelijke huwelijksrechten onder de aandacht te brengen. Na hun vierde huwelijk, in Parijs, werd Julian gediagnosticeerd met agressieve hersentumoren. Ze stierf twee maanden later. Pierets bleef achter en kon maar één ding doen: schrijven.
Dat dit boek ging binnenkomen wist ik op voorhand al. Het is heel intens en best wel zware kost. Het is het soort boek dat ik makkelijk vijf sterren had kunnen geven, alleen lag in de indeling van het boek me iets minder. Ik zag er drie delen in, die in elk hoofdstuk door elkaar lopen: het liefdesverhaal van Fleur en Julian, het rouwproces van Fleur en daartussen ook anekdotes van andere kunstenaars. Die anekdotes haalden me soms uit het ‘verhaal’, al ben ik misschien ook gewoon iets te weinig artistiek aangelegd om die ten volle te appreciëren. Soit, vier sterren voor een heel goed boek.
Toen liefde leven werd – Lisanne De Gendt (****)
Na haar studie is Laura op zoek naar haar plek in de wereld. De doelgerichtheid die zij mist, vindt ze terug bij Thomas. Hij weet wat hij wil: een carrière als acteur, een stabiele relatie en kinderen. Gaandeweg vindt Laura rust in zijn armen, maar tegelijk verliest ze zich ook in zijn verlangens. Tot het leven hen plots voor een tweesprong plaatst en Laura twijfelt of haar pad wel het zijne is.
Dit boek deed me heel erg denken aan ‘Het wordt spectaculair, beloofd’ van Zita Theunynck en ‘Ik ben er niet’ van Lize Spit denken. En dat zijn twee van mijn favoriete boeken, dus dit kon niet anders dan meevallen. Ik lees graag boeken over een relatie, en hoe die begint en hoe tof dat in het begin allemaal is en dat je dan denkt: ja, die twee zijn echt gemaakt voor elkaar. Maar tegelijk weet je dan ook dat die relatie als een zeepbel uit elkaar gaat spatten, want tja, daar gaat het boek over. Best voyeuristisch, maar zo ben ik wel een beetje. Ik moest wel wat wennen aan de schrijfstijl (Laura praat de hele tijd in de je-vorm tegen Thomas), maar na een tijdje las die wel oké. Geen grote plottwists of gebeurtenissen, en toch wilde ik de hele tijd verder lezen. Letterlijk op één (strand)dag uitgelezen!
Pogingen iets van het leven te maken: het geheime dagboek van Hendrik Groen – Hendrik Groen (****)
Hendrik Groen mag dan oud zijn, hij is nog lang niet dood en niet van plan zich eronder te laten krijgen. Toegegeven: zijn dagelijkse wandelingen worden steeds korter omdat de benen niet meer willen en hij moet regelmatig naar de huisarts. Technisch gesproken is hij bejaard. Maar waarom zou het leven dan alleen nog maar moeten bestaan uit koffiedrinken achter de geraniums en wachten op het einde?
Ik moest in het begin even wennen aan dit boek, maar gaandeweg raakte ik dol op Hendrik en zijn vrienden. Ik heb een paar keer hardop gelachen en gelukkig zijn er nog dagboeken in de reeks! Heerlijk nuchter, soms ontnuchterend en vooral: ik heb echt nog meer zin gekregen om bejaard te zijn, boeken te lezen en in de namiddag bij de buren langs te gaan voor een borrel.
Het Philippe en Giovanni vakantieboek – Laura Janssens (****)
Of je de vakantie nu doorbrengt in eigen land of over de grens: met Het Philippe en Giovanni vakantieboek kan de zomer niet meer stuk! Philippe en Giovanni, de twee olijke hamsters die op korte tijd veel harten wisten te veroveren, nemen je mee op hun staycation: van strijden om het laatste plekje op het terras tot kajakken in de Ardennen en barbecues in de tuin.
Geniaal: een boekje vol cartoons én van die vakantiepuzzels. Dit soort boekjes nam ik vroeger standaard mee op reis, dus het was echt een trip down memory lane. Mijn favoriet vroeger was trouwens zo dat invulverhaal, waarin je verhaal in z’n context dan echt hilarisch wordt. Supertof! Soit: dit vakantieboek was ook heel tof, alleen de puzzels vielen soms wat in herhaling. Oh en mijn lief heeft het ook gelezen aan het zwembad en vond dat deze cartoon onze relatie erg goed weerspiegelt:
Ik ben er niet – Lize Spit (*****)
De Brusselse Leo is tien jaar samen met haar vriend Simon. Verbonden door een moeizame jeugd, heeft het koppel weinig anders nodig dan elkaar. Tot alles kantelt: Simon komt midden in de nacht thuis en lijkt vanaf dat moment iemand anders. Langzaam valt Leo’s minutieus opgebouwde bestaan uiteen, tot het punt waarop het gevaarlijk wordt.
Het eerste boek dat ik dit jaar las, en wauw. Een klepper van 576 pagina’s en toch las ik ‘m vrij snel uit. Ik herken een goed boek aan het feit dat ik er constant in wil lezen. Zelfs die anderhalve minuut op de wc of wanneer ik op de grond zit en mijn schoenen aandoe. (Ja, dat doe ik op de grond. Ik ben een kleuter. Laat mij.) Het verhaal gaat traag vooruit, akkoord. Maar er is een constant voelbare spanning die ervoor zorgt dat je zo doorheen vliegt. Na een pagina of driehonderd vond ik wel dat het wat vooruit mocht gaan, maar dat deed het dan ook wel. Meestal heb ik het moeilijk met open eindes, maar aan de andere kant is dit ook een verhaal dat niet echt kán eindigen, hoe hard je dat ook wil. Toen het boek uit was, heb ik nog vaak gedacht: ‘Oh ja, straks verder lezen in ‘Ik ben er niet”, gevolgd door – jawel – teleurstelling. Gewoon een heel goed boek.
Middernachtbibliotheek – Matt Haig (*****)
Als je alles waar je spijt van hebt ongedaan kunt maken, zou je dat dan ook doen? Nora wordt overweldigd door het gevoel dat ze in haar leven verkeerde keuzes heeft gemaakt, en iedereen teleurstelt. Wanneer ze in de Middernachtbibliotheek terechtkomt, krijgt ze de kans om te zien op welke manieren haar leven anders had kunnen verlopen. Ze gaat op zoek naar het antwoord op de ultieme vraag: wat maakt het leven de moeite waard?
Ik moet tot mijn schaamte bekennen dat ik Matt Haig voor dit boek nog niet kende, maar nu volg ik ‘m op Instagram en wil ik al z’n boeken lezen. Ik gaf dit boek eerst vier sterren, maar moest er achteraf best nog vaak aan denken, dus ik deed er nog eentje bij. Een heel interessant uitgangspunt, een tof hoofdpersonage, supervlot geschreven, een zwaar thema met een luchtige ondertoon, … Misschien af en toe wat cliché, maar het stoorde me niet. Héél graag gelezen, en als je me even wil excuseren: ik ga over mijn andere levens nadenken. Doei!
Matilda – Roald Dahl (*****)
Matilda is een briljant kind dat ontzettend graag leest. Haar ouders behandelen haar erg slecht en dus bedenkt ze geregeld slimme straffen voor hen. En wanneer het hoofd van de school, juffrouw Bulstronk, haar ook wil aanpakken, ontdekt ze dat ze iets kan wat niemand kan.
Haha, alsof ik hier nog een inleiding voor moest geven. Dit is hands down een van de beste kinderboeken ooit en ik vond het superleuk om het eens te herlezen. Het verhaal is tijdloos, dus ik hoop oprecht dat het over vijftig jaar ook nog gelezen wordt en dat lezende kindjes zich dan herkennen in Matilda. Prima voorleesboek ook, door de korte hoofdstukken én het feit dat er in elk hoofdstuk wel iets gebeurt. In het vierde leerjaar las mijn juf aan het einde van de dag altijd een stukje voor uit ‘De heksen’ en ik heb daar zulke goede herinneringen aan. Gotta love Roald Dahl (en mijn juf uit het vierde leerjaar).
Blinker en de Bakfietsbioscoop – Marc de Bel (*****)
Blinker geniet met zijn vrienden en zijn hond Sadee van een zalige vakantie. Ze trekken vaak naar het Kasteelpark, waar ze feestjes bouwen in het boswachtershuisje en stiekem een duik nemen in de vijver. Ze hebben het druk, want het dorpsfeest is in aantocht, de toneelrepetities zijn volop bezig en Blinker broedt op een briljant idee voor een uitvinderswedstrijd. Geheimzinnige gebeurtenissen en de motorbende ‘The Red Vampires’ brengen de rustige vakantie aardig in versnelling.
Het is dat er maar vijf sterren zijn, want ahhh Blinker. Duizend hartjes en meer. Ik herlas deze jeugdklassieker nog eens en het voelde als vanouds alsof het dag één was van een eeuwigdurende zonnige zomervakantie. Ik word gewoon altijd zo blij van Blinker en zijn avonturen. Het boek was dikker dan ik me herinnerde en sommige passages vond ik intussen misschien wat onnodig lang, maar toch: VIJF STERREN ZEG IK U.
EUH NEE
Saint X – Alexis Schaitkin (**)
Spannende en rake roman over een jonge vrouw die de waarheid achter de dood van haar zus probeert te achterhalen. Wanneer Claire nietsvermoedend in een taxi stapt, gebeurt het ondenkbare. De chauffeur, Clive Richardson, is een van de mannen die jaren terug verdacht werd van de moord op haar oudere zus Alison op het vakantie-eiland Saint X. Vanaf dat moment raakt Claire geobsedeerd door de vraag wie haar zus nu eigenlijk was en wat er met haar is gebeurd. Terwijl ze Clives vertrouwen probeert te winnen om hem te kunnen ontmaskeren, raakt ze juist steeds meer aan hem gehecht, verbonden door het drama dat ze beiden hebben meegemaakt.
Ken je dat, zo van die boeken die opbouwen naar iets groots en DAT ER DAN HELEMAAL NIKS GEBEURT? Dit was zo’n boek. Er werden de hele tijd veel te veel nevenpersonages bij gesleurd, het verhaal wordt verteld vanuit een miljoen standpunten en dat had ik ons Alexis nog allemaal kunnen vergeven als er dan een goed einde aan werd gebreid (want zulke boeken moeten het doorgaans van hun zot einde hebben). Soit, toffe cover, waardeloos boek.
Sonny Boy – Annejet van der Zijl (**)
In de herfst van 1928 zien Waldemar Nods en Rika van der Lans elkaar voor de eerste maal. Het is een ontmoeting tussen twee werelden: hij is een jonge Surinaamse student, zij een veel oudere, getrouwde Hollandse met vier kinderen. Als Rika zwanger wordt van haar zwarte kostganger is het schandaal dan ook niet te overzien.
Het stel trotseert armoede en discriminatie en slaagt erin een gelukkig bestaan op te bouwen met hun zoontje Waldy, alias Sonny Boy. Dan breekt de Tweede Wereldoorlog uit, en besluiten ze joden in huis te nemen – met alle consequenties van dien.
Het thema van dit boek sprak me heel erg aan, maar ik was zo blij toen het uiteindelijk uit was. Dat lag vooral aan de stijl. Het is heel beschrijvend en historisch geschreven, het is ook meer een biografie dan echt een roman. En dat is oké, maar het is niet wat ik had verwacht. Ik had liever meer gelezen over de liefde tussen Rika en Waldemar, en over wat ze doen voor de joden tijdens de oorlog. Er zit ook heel weinig (misschien zelfs wel geen?) dialoog in het boek. Mooi verhaal, maar ik heb het niet graag gelezen.
Home Body – Rupi Kaur (***)
Iedereen kent de gedichtjes van Rupi Kaur wel. Ik ken niet veel van poëzie en deze stukjes zijn vast goed geschreven, maar ik voelde ze niet echt. Het zijn dan ook zware topics, dus misschien maar goed dat ik niet de bagage heb om ze te voelen. Haar eerste bundel, ‘Milk and Honey’, ging over een overlevingstocht door de liefde. Prille liefde, maar vooral ook heel veel liefdesverdriet. Of zoals Rupi Kaur het zelf omschreef: dit is mijn hart in jouw handen. Ik las het op het goede moment in mijn leven, vandaar dat ik het zo goed vond waarschijnlijk. Met ‘Home Body’ had ik helaas minder.
Alles voor jou – Liane Moriarty (***)
Wanneer hypnotherapeute Ellen verliefd wordt op Patrick vertelt die haar dat zijn ex-vriendin hem al jaren stalkt. Ellen weet dat ze bang zou moeten zijn, maar ze is eerder geïntrigeerd en zou Patricks ex wel eens willen ontmoeten. Alleen … kent ze haar al.
De eerste boeken die ik van Moriarty las, waren ‘Big Little Lies’ en ‘What Alice Forgot’ en die vond ik echt geweldig. Ik dacht meteen dat ik al haar boeken goed zou vinden. Intussen heb ik er toch ook al een paar matige gelezen, en ‘Alles voor jou’ valt daar helaas onder. Je krijgt de hele tijd het gevoel dat er iets spannends gaat gebeuren, en dat is nooit echt het geval. Ik had ook geen band met de personages en vond Ellen en Patrick best een stom koppel.
Wat was jouw favoriet boek dit jaar? En welk boek vond je slecht? 📚 PS: Mijn boeken van 2020 vind je hier en hier.
Beeld: Unsplash / 2Photo Pots
Deze blogpost bevat affiliate links. You know the drill: als jij dan iets via die link koopt, krijg ik daar ook wat voor.
Ik had echt precies hetzelfde met Middernachtbibliotheek, heb die later ook een extra ster gegeven omdat ik eraan bleef denken.
Pfieuw, ik/we hebben de Euh Ja-categorie bereikt 😉 Ik ga de blog van Laura maar eens opzoeken, want die ken ik volgens mij nog niet en het klinkt als exact mijn ding. En zoooo veel liefde voor Matilda inderdaad!
Ja heel leuk, en ze schrijft heel tof 🙂
Mooi gelezen wel! Ik heb nogal een specifieke smaak waardoor ik vaak de grotere hypes aan mij voorbij laat gaan. Maar hier staan wel enkele titels tussen die ik nog eens wil oppikken.
Matilda is mijn favoriete jeugdboek! En Middernachtbibliotheek vond ik ook zo goed! Ook wel cliché inderdaad maar het stoorde me ook totaal niet en ik moest er achteraf ook nog vaak aan denken.
Ha! Mijn lijstje verscheen gisteren ook op mijn blog! Mijn vriendjesverzoek is verstuurd;) . We hebben overigens geen enkel boek gemeenschappelijk dit jaar, dus bedankt voor de tips!
Jippie, vriendjes! Ik ga je lijstje ook eens checken dan.
Ik denk echt dat ik de enige persoon op aarde ben die Middernachtbibliotheek maar een beetje stom vond :p wel blij dat je Blinker 5 sterren gaf!! Er staan wel veel boeken in je lijstje waar ik nog benieuwd naar was dus da’s heel tof.
Maar natuurlijk, Blinkerrrrr <3
Sony Boy heb ik liggen en omdat wij voor de rest amper hetzelfde lezen vermoed ik dat het mij meer zal bevallen. Hendrik Groen is gewoon ontzettend leuk de schrijver heeft een nieuw boek uitgegeven trouwens niet over de oude Hendrik dus ook na de dagboeken is er nog hoop.
Ja, dat zag ik! Ik ga de komende jaren sowieso nog de hele reeks lezen denk ik 🙂
Heel wat titels toegevoegd aan mijn want-to-read lijstje, Merci voor de inspiratie!
Met graagteeee!
‘Ik ben er niet’ was zoooo mooi. Ik wilde ook niet dat het gedaan was. Zoveel intimiteit, zoveel liefde.
Ik had als kind een stiekeme crush op Blinker en omdat de naam van zijn vriendinnetje mits wat gegooi met letters zo op de mijne leek moest het wel wederzijds zijn toch?
Jaaa, dat vond ik echt een van de beste boeken die ik de laatste jaren gelezen heb. Sowieso heb ik vorig jaar wel een paar toppers gelezen. En ooooh Blinker, in dat geval verander ik mijn naam graag in Nelsey of zo.