Ik ben dol op weekendjes weg. Het liefst naar de zee, maar ook de Ardennen vind ik tof. Op van die chille weekends doe je vaak dezelfde dingen als thuis, maar for some reason zijn ze daar leuker. Zelfs afwassen of zo. Aflevering van ‘K2 zoekt K3′ erbij en ’t is zelfs ontspannend, terwijl ik thuis al met messen wil beginnen gooien als ik de afwasmachine voor de DUIZENDSTE KEER DIE WEEK moet uitladen. Vorig weekend trokken mijn lief en ik naar de beste chalet op aarde, en hoewel dat weekend precies elk jaar toffer wordt, is het met mij op congé nooit 100% peis en vree.
Een van mijn doelen dit jaar was om de afvaart van de Lesse nog eens te doen. Of ja: mijn lief heeft me zeventien keer vriendelijk gevraagd om dat gewoon ‘kajakken’ te noemen zoals normale mensen, maar ’t is op de Lesse en ’t is een afvaart, dus ja. Soit, kajakken dus. Ik deed dat in het vijfde middelbaar als sportdag en hoewel ik normaal gezien een rothekel heb aan sportdagen (avonturenparcours 🤮 joggen 🤮 teambuildings 🤮) vond ik dat echt een heel toffe activiteit. Dat het vijfentwintig graden was en ik dus basically gewoon kon liggen zonnen onder het mom van sporten heeft er vast niks mee te maken. Ik herinner me die afvaart van de Lesse ook als een heuse industrie met wel duizend kajakken naast elkaar aan het eindpunt. Ik dacht dus niet dat het nodig was om te reserveren.
Hahahahaha. Wel dus. Kwamen we vrijdagavond achter. Met anderhalve fles wijn op gingen we naarstig op zoek naar een andere activiteit. Of ja, mijn lief ging op zoek naar een andere activiteit en ik zeurde drie keer dat ik wilde gaan kajakkeeeeeeen. We besloten dan maar de citadel van Dinant te bezoeken, ook tof. Tot ik zaterdagochtend (oké, middag) wakker werd, mij met mijn boek in de zon installeerde en het doodzonde vond om met dat weer in een veredelde kerker te kruipen. Ik checkte voor de zekerheid de kajakbeschikbaarheden nog eens en yesss, er was er eentje vrijgekomen. Vast van iemand zoals ik die plots besefte dat ze eigenlijk toch echt een hekel heeft aan alles wat met sport te maken heeft.
We wilden eigenlijk de tocht van 9 kilometer, maar daar waren geen kajaks meer voor beschikbaar, dus werd het die van 12. Helemaal prima, want ik had er zin in. Mijn lief iets minder.
- Ik: WE KUNNEN GAAN KAJAKKEN, OPSTAAN!!!
- Hij: Huh, hoe laat?
- Ik: Om 14h!
- Hij: Dat is veel te vroeg.
- Ik: Het is … half … één?
Waarop mijn lief op zijn gsm keek, ik verwachtte dat hij als een redelijk man zou toegeven dat dat nog tijd zat was, en hij zich nog eens omdraaide. Toen hij doorhad dat mijn gezicht veel weg begon te krijgen van een furieuze smiley (😡😡😡) stond hij uiteindelijk toch op. Omdat we de traagste mensen op aarde zijn waren we wel nog altijd een half uur te laat. Ik was bang dat we de pendelbus zouden missen dus zette ik een sprintje in van de parking naar de ticketverkoop. Nu ja, een sprintje. Dat bleek nog een dikke 750 meter te zijn, dus ik kwam helemaal buiten adem aan en had eigenlijk nog bitter weinig zin om te sporten. Steek die kajak waar de zon niet schijnt. Enfin, all was well en we mochten op de volgende pendelbus. Die stond naast de ticketverkoop en ook … naast onze fokking parking. Jep, ik had in een cirkeltje gelopen. En als je weet hoe intens ik lopen haat, weet je ook dat ik NIET IN MIJN NOPJES WAS.
Het kajakken zelf was gelukkig wel supertof. Er waren twee kleine afdalingen en we zijn wonder boven wonder niet in het water getotterd. We werden alsnog zeiknat omdat we de goedkoopste kajak hadden gekozen die niet eens toe kon, maar HET WAS TOF. De volgende dag stond ook in het teken van sport:
- Ik: Kom, gaan we wandelen?
- Mijn lief: Hahahaha, zot. ’t Is WK Tijdrijden.
- Ik: Maar … we zijn in de hut?
- Mijn lief: Klopt, we hebben hier al gewandeld.
Kon ik natuurlijk niet écht iets tegen inbrengen. En dus keek hij naar het WK en las ik een boek, like the old people we are. Oh en dan nog een frituurdingetje: we gaan daar al drie jaar lang op vrijdagavond naar dezelfde frituur en ik zeur al drie jaar lang dat dat best een brakke keet is. Volgend jaar toch maar eens een andere frituur zoeken, want geen enkel goed weekend begint met slechte frieten. Alhoewel, alle chalet shenanigans ten spijt zijn die hutweekendjes toch echt wel ’t beste van ’t beste.
Beeld: Unsplash / Roxann Shepard
O ja, sportdagen, aka DE HEL! Ook altijd dat moment dat anderen dan enthousiast zijn en ik er dan met zo’n gezicht op onweer bij zat. Op school wierp ik me meestal op als heel enthousiaste coach. Wel vanuit een liggende positie op het gras in de zon inderdaad. Je moet enthousiasme over sport tenslotte niet overdrijven.
Mooi dat het kajakken weer zo goed beviel! Mij krijg je niet in zo’n bootje, hoor, en al zeker niet voor 12 kilometer. Ik zou er na een kwartier wel al klaar mee zijn, denk ik.
Ik had dat ook verwacht, maar door de stroming van het water ga je sowieso wel vooruit dus als ik het peddelen even beu was, kon ik er ook wel gewoon even mee ophouden haha. En het was supermooi weer, dus dan ben ik altijd wel graag buiten 🙂
De citadel is toch ook wel mooi alleen die klotelift omhoog pfff. Maar liever die lift dan zo’n boot gek die je bent. Ik zat me al helemaal te verheugen op al het lekkers wat je tot je zou nemen ga je sporten tsss. Maar goed heerlijk blogpost!
Ja, de citadel heb ik als kind al eens bezocht en ik wil er sowieso nog wel eens heen. Gelukkig ga ik elk jaar naar die chalet haha. En hahaha goeie reactie. Ik beloof plechtig dat ik minstens een jaar niet meer sport!!! (Of ja, ik ga nog wel zwemmen en hoelahoepen, maar ik beloof plechtig dat ik er mijn bek over hou!)
Ohh ik vond sportdagen ook altijd een verschrikking! Echt vreselijk, want ik was nergens goed in omdat ik sport haatte haha 🙂
Gelukkig was er toch nog een kajak beschikbaar & heb je een fijn weekend gehad. Zo’n chalet lijkt me dus ook heerlijk en de omgeving met de bossen en natuur is prachtig!
Charlotte onlangs geplaatst…Mijn momentjes in september 2021
Haha jaaaa ik was ook echt slecht in álles. Bij ons was dat opgedeeld in balsporten en gymnastiek/atletiek en dat laatste vond ik nog wel tof, want ik ben een béétje lenig en da’s ook gewoon veel uithouding, en ik ben echt iemand die op karakter sport. Maar balsporten hahaha wat was dat. Elke maand een andere, en met een vriendin had ik een deal om er toch eentje te vinden waar we goed in waren? Spoiler: niet gelukt.
Hahahah wat tof dat jullie elk jaar terugkeren naar ‘de hut’. Looks like a fancy one!