Ik wilde een lijstje maken van dingen waar ik pissig van word, maar besefte toen dat het een vrij algemene lijst werd van dingen waar letterlijk de hele aardbol en zijn moeder pissig van wordt. Al kon ik me meteen wel inbeelden dat ik er met mijn theatraal gevoel voor hyperbolie NOG hysterischer van word. Dus bij deze:
- Balpennen die niet schrijven. Moordneigingen krijg ik ervan. Die dingen hebben één functie en zelfs die voeren ze niet naar behoren uit. Teleurstellend.
- Mijn arm niet goed in de mouw van mijn jas krijgen. Kleuters kunnen dat, en ik soms niet.
- Duvel die in een chic restaurant zes euro kost. Dat cava daar duurder is snap ik, want dat kan een degelijke cava zijn. Waarschijnlijk is het cava van vier euro uit de Delhaize, maar het zoú kunnen. Duvel is Duvel, cut the crap.
- Naar de wc moeten op de trein. Ik doe het alleen als het echt niet anders kan, en elke keer weer betreur ik mijn poor life decisions. (Vooral toen ik een jumpsuit aanhad, in mijn nakie op de wc zat en de deur niet goed op slot had gedaan.)
- Het knopje van mijn shirt of het slotje van mijn armband niet goed toe krijgen. Independent woman much.
- Nylonkousen die afzakken. Meestal doe ik – heel sexy – een extra onderbroek over mijn kousen, maar soms vergeet ik het en tja, instant regret.
- ‘De stoel’ in de badkamer volstouwen met kleren. Iedereen heeft zo’n stoel, toch? Bij mij neemt hij zo eens per week buitenproportionele dimensies aan en gooi ik alle kleren dan in de wasmand of hang ik ze terug in de kleerkast. En elke keer weer beloof ik mezelf dat ik het de volgende keer niet zo ver laat komen. Hahahaha.
- Opstaan. Iedereen moet het doen en toch heb ik élke ochtend opnieuw zoveel zelfmedelijden. Ik zou ook NOOIT een job kunnen uitvoeren waarvoor ik elke dag om vier uur moet opstaan of zo, ook al zou het mijn droomjob zijn. Ik zou daar oprecht héél ongelukkig van worden.
- Dat je een liedje in je hoofd hebt, maar je herinnert je niet welk nummer het is. Onlangs overkwam mij iets soortgelijks bij een gedicht: ik herinnerde me plots de serie ‘Amateurs’, waarin een heel mooi gedicht werd voorgelezen op een begrafenis. Ik dacht altijd dat het een vrij bekend gedicht was van Herman de Coninck, maar ik vind het nergens terug. Ik stond serieus op het punt om in de DM’s te sliden van de maker van de reeks. Is er iemand die ‘Amateurs’ gezien heeft en mij uit mijn lijden kan verlossen??? Eeuwige dankbaarheid en een paar paaseieren in smaakskes die ik niet lust zullen je deel zijn.
- Genegeerd worden op WhatsApp. IK. HAAT. BLAUWE. VINKJES. Nee serieus, in het echt kijk je toch ook niet gewoon de andere kant op wanneer iemand je een vraag stelt? Ik kan het perfect aan als je mijn bericht uren niet opent (ook al wéét ik dat je me dan ook aan het negeren bent haha), maar echt: ik ga niet goed op die fokking blauwe vinkjes.
- Maar ook: zelf al een hele dag een WhatsApp-gesprek vakkundig niet openen en het dan per ongeluk toch openen. Ugh.
- Naar mijn pols kijken omdat ik het uur wil weten, maar vergeten dat ik al weken geen horloge meer draag omdat het kapot is.
- Elke keer weer hetzelfde woord verkeerd typen. Serieus, ik werkte vroeger voor een lifestylemagazine dat NSMBL heette en schreef elke keer NMBS. Fokking NMBS ook altijd.
Waar word jij superpissig van?
Beeld: Unsplash / Grant Durr
Haha, alleen die titel is al 👌 Ja, heel herkenbaar. Ik heb de blauwe vinkjes laatst maar gewoon uitgezet op Whatsapp.
Ik heb dat echt al vaak willen doen, maar ik wil het dan ook wel weten als mensen mij negeren hahaha. Dat is zo erg want ik weet echt wel dat mensen het druk hebben en niet de hele dag op berichten van mij zitten te wachten, maar toch. OPEN ZE DAN NIET HE. (Niemand gaat mij voortaan nog WhatsApp’en volgens mij.)
Hahaa die tweede, probeer eens de kleutermethode waarbij je je jas op de grond legt en je armen er zo doorsteekt. Slaagkans gegarandeerd! Oh en mijn leven is zoveel beter sinds ik de vinkjes op whatsapp heb uitgezet. WANT DAT KAN GEWOON HE! Sinds een paar weken draag ik een horloge en toch kijk ik uit gewoonte nog op mijn GSM om te zien hoe laat het is, dat is pas weird 🙂
Nee, die kleutermethode heb ik volgens mij nooit gekund, maar ik denk dat ik als kind al te lui was om te gaan liggen en dan weer recht te staan. Hehe nee ik kon het vast wel, maar ik kan het me toch niet herinneren.
Haha zalig dit :p blauwe vinkjes, yep, schuldig. Ook van m’n horloge haha, ik draag em al enkele maanden niet meer omdat die batterij vervangen moet worden maar int begin was het ook altijd van dat :p
Waar ik vies zenuwen van krijg zijn marketeers die u opbellen om iets te verkopen. Waarom moet ik iedere keer 20x opnieuw nee zeggen tegen een verzekering tegen autodiefstal? Nee is nee eh!!
Ik ben er intussen al pro in geworden om die na twee seconden af te schepen! Ik lieg ook altijd haha. “Nee, wij zijn nog maar net van leverancier veranderd”, “Nee, mijn lief regelt alles, geen idee mevrouw.”
Geniaal! Dat hou ik in m’n achterhoofd 😀
NMBS :’) Toen ik voor Santé werkte, schreef ik vaak saté. Vooral als ik honger had. Ik heb de blauwe vinkjes ook uitgezet, dan heb je er alleen nog in groepsgesprekken last van.
Hahaha saté heerlijk. Soms sprong ik ook in voor een ander magazine zoals Culy. Artikels over eten schrijven is best lastig zo net voor de lunch, heb ik gemerkt.
Bij mijn vriend staan de blauwe vinkjes ook uit, dat zou anders voor ambras zorgen den ik 😅. Ik plas precies nog liever in mijn broekdan op de trein naar het wc gaan.
Ik zeg dat ook altijd, tot ik plots écht moet en dan kan ik aan niks anders meer denken haha.
Hahahahah deze nachtelijke dronken discussies over de fokking blauwe vinkjes
Het eerste wat ik uit heb gezet is die blauwe vinkjes opdat ik zelf even bepaal wanneer ik zin heb ik whatsapp. Ik kijk echt wel maar ik zweer je ik heb echt niet altijd zin of tijd om uitgebreid te reageren. Ik ben ooit naar Berlijn geweest en die treintoiletten zijn daar gewoon schoon hè. Echt dat is de enige keer dat ik ze eens schoon aan heb getroffen. En ja opstaan, ik ben geen ochtendmens mijn humeur is meestal hou je bek dicht en sterf. In mijn vent zijn geval hou je bek en maak mijn ontbijt. O en ik ga deze serie jatten denk ik.
De laatste tijd vind ik ze hier in België ook best schoon (misschien durft niemand meer gaan met corona), maar het is gewoon ook zo’n gedoe op zo’n hobbelende trein. En hahaha heerlijk. Ik heb niet per se een ochtendhumeur, maar ik sta nu ook niet al van ’s ochtends vroeg te springen of zo. Who am I kidding haha, ik sta nooit te springen.
Haha ik heb de vinkjes nog aanstaan maar ik heb de laatst gezien wel uitstaan als gulden middenweg ofzo (helpt eigenlijk totaal niet maar allez se). En echt die balpennen die niet schrijven en dan zeker die dat het soms wel en soms ineens niet doen, ik krijg daar heel veel zenuwen van.
Haha ja dit weekend zei iemand me nog dat die dat ook uit heeft staan! Maar dat wil ik dus ook zien van anderen hahaha, ik ben echt te erg vrees ik. En ja die balpennen zijn inderdaad het ergst, want die kunnen het soms wel dus WAAROM NU DAN NIET???
HAHAHA herkenbaar! Ik schreef altijd categortiet om de een of andere vreemde reden en ik moet dat op mijn werk echt vaak schrijven. Ik snap totaal niet vanwaar het komt maar ELKE keer schreef ik dat fout (als ik er nu categorfriet van had gemaakt, dat zou ik nog enigszins kunnen plaatsen). Ondertussen heb ik dat wel afgeleerd gelukkig maar ik heb dan ook al bijna zeven maanden niet meer gewerkt.
Ik heb me deze morgen ook enorm gefrustreerd over die miniknoopjes aan de baby zijn truitje. Ik wist het gewoon al op voorhand dat ik dat niet vanzelf toe ging krijgen en toch. AAAAARGH.
Ik had trouwens ook overlaatst een liedje in mijn hoofd en wist de titel niet meer. Het enige wat ik constant in mijn hoofd hoorde was “’t is gewoon een, ’t is gewoon een, ’t is gewoon een kloooootzak”. Dat is dan uiteraard ook niet de echte tekst maar het klinkt wel zo dus ik kon het niet eens opzoeken ook :p
Bij woorden die eindigen op -teit (zoals hilariteit of mobiliteit) schrijf ik ook vaak tiet haha! Mobilitiet hehe. En dan moet ik altijd een beetje in mijzelf lachen. En amai ja, op van die knopjes ga ik vast ook nog veel vloeken als ik ooit een baby heb.
stylo’s die niet werken, die smijt ik direct in de vuilbak. Waar ik horendol van word: printers die niet werken. Echt ik zou dat ding regelrecht op de oprit zwieren als dat niet doet wat ik vraag.
De ‘stoel’! Die heb ik nu namelijk ook, sinds ik een grotere badkamer heb! Het probleem is dat er kleren ophangen van mij, manlief en onze peuter dus die stoel is heel gauw overvol. Die stoel staat daar ook voor mij als hulpmiddel als ik uit de douche kom en ik even op adem moet komen (door mijn zwangerschap dus, misschien wel een belangrijk detail :p), maarja, vaak moet ik dan eerst 10 minuten opruimen, haha. En echt elke keer opnieuw. :p
Haha ‘door mijn zwangerschap’, goeie toevoeging. Ja, als ik in bad een serie wil kijken zet ik de laptop op die stoel en dan ben ik dus ook eerst tien minuten bezig, whoeps.
Blauwe vinkjes staan hier lekker uit, lekker rustig 😉
Waar ik pissig van wordt? Hm. Van mensen die niet duidelijk zijn op werk en maar wat doen.
Van de stress die ik soms ervaar en dat mijn lijf er dan heel heftig op reageert.
Veel slimme mensen hier die de vinkjes uitzetten. Intussen blijf ik mezelf maar kwellen hehe.
Er staat zo’n stoel in onze slaapkamer, die altijd weer met een berg kledij beladen wordt. En ook onze hometrainer gebruiken we daarvoor, haha. De ideale kapstok! Telkens de poetsvrouw geweest is, neem ik me voor om het niet meer zover te laten komen, maar twee weken later hangt de helft van mijn kleerkast ergens op de stoel of de hometrainer…
In onze slaapkamer staat ook een hometrainer en daar durven ook al eens hemden op belanden :p. En elke keer weer denk ik: het duurt letterlijk twee seconden om die kleren gewoon deftig weg te hangen, hoe lui kan je zijn. Ik zou eigenlijk gewoon niet zo’n stoel mogen hebben, maar ja 😀
Haahhaa ik ga stuk! Dit is allemaal zo waar! En omg 😱 heb jij voor NSMBL gewerkt??? Hoe vet!
Haha, de Belgische versie van NSMBL! Die heeft niet zo lang bestaan, maar het was wel een heel leuke job 🙂