8 onprettige dingen tijdens een pretparkbezoek

Ik ben dol op pretparken. Dat is ooit wel anders geweest. Van nature ben ik best ne schrikschijter, maar dankzij de parenting skills van vooral mijn mama durf ik nu in alle attracties. Vroeger was het immers nog sociaal acceptabel om je kinderen een beetje onder druk te zetten: “Alé Lesley, je gaat je nu toch niet laten kennen. Je bent toch geen loser?”. Later namen we mijn neefje mee naar Plopsaland en beloofden we hem strips van FC De Kampioenen als hij meeging in overkop-attracties. Hij heeft nooit één strip gezien, maar hij is nu tenminste geen loser meer.

Anyways, ik vind pretparken dus all fun and games tot er een horde scoutskapoenen voor mij in de wachtrij staat. En zo zijn er nog wel een paar pretpark pet peeves die mij dwarszitten:

• Roken in de wachtrij. Ik hoef je doemp niet in mijn gezicht, vriendelijk bedankt.
• Duur eten dat dan ook nog eens degoutant blijkt te zijn. Pro-tip van mij: bestel geen fajita’s in Disneyland Parijs. De guacamole behoort tot de meest vieze dingen die ik ooit gegeten heb. Note to my lazy self: volgende keer toch maar eens sandwichkes met kaas meepakken. (Al waren de burgers in de Efteling wél lekker en niet eens duur.)
• Schreeuwende, high on suikerspinnen en verveelde ongeleide projectielen kinderen in de wachtrij. Kunnen we even met z’n allen beamen dat het Sprookjesbos in de Efteling DUIDELIJK voor volwassenen bedoeld is? (Just kidding, voor ik de mamapolitie op mijn dak krijg. I love kiddos, ik heb het gewoon iets minder op hun decibels.)
• Ouders die witheet van woede worden op hun kinderen. Ik was onlangs in de Plantentuin van Meise, waar een vader zijn zoon nog net niet de bosjes in duwde en schreeuwde dat hij niet zo egoïstisch moest zijn en dat ze door hem niet meer genoeg tijd hadden om de serres te bezoeken. Ik kan me prima inbeelden dat ik later wekelijks weleens krankjorum word van mijn kind, maar ik hoop dat ik dan niet zo’n verschrikkelijke schreeuwmevrouw word.
• Halloween in pretparken. De schrikschijter in mij is nog niet helemaal verdwenen, jongens. Vooral in Walibi word ik er helemaal gek van. Die vermomde acteurs mogen er wat mij betreft gewoon rondlopen, maar WAAG HET NIET om mij aan te raken of mij te achtervolgen.
• Dat je in de meeste pretparken niet meer stiekem een foto van de attractiefoto kan maken. LAAT MIJ CHEAP ZIJN OKE, ik ga echt geen tien euro neertellen voor een lageresolutiefoto van drie pixels.
• Kapotte attracties of attracties die door slechte weersomstandigheden niet open zijn, terwijl je wel de volle pot moet betalen. Fair enough, ik wil niet uit een attractie vliegen omdat er te veel wind staat, maar als een vierde van de attracties niet open is, vind ik dat er ook een vierde van de prijs mag afgaan.
• In dezelfde categorie: een attractie stilleggen nadat je al drie kwartier in de wachtrij stond is niet chill. En het is nog minder chill wanneer tien minuten later aangekondigd wordt dat de storing opgelost ‘lijkt’. De attractie in kwestie was De Baron aka de fakking engste attractie in De Efteling.

Heb jij nog pretpark-ergernissen of ben ik gewoon een kregelig kreng?

Beeld: Unsplash / Teo Zac