Verstrooidste mens op aarde 🙋🏼‍♀️

Soms heb ik mijn zaken goed op orde. Soms loop ik rond als een verstrooide vogel zonder kop met een slaaptekort. Helaas voor mij is er no inbetween. Bij deze een gênant relaas van mijn verstrooidheid.

• By far een van de gênantste dingen die ik al heb meegemaakt: onlangs waren mijn lief en ik twee jaar samen. Ik had op een dood moment op het werk een tekstje geschreven en plakte dat snel-snel in een Word-document. Een Word-document waarin ik daarna begon te werken. En dat ik daarna doodleuk naar tien collega’s doorstuurde. Het was gelukkig wel via Dropbox, dus ik kon de inhoud aanpassen, en ik denk dat maar een tweetal collega’s getuige waren van deze gênante passage, BUT STILL. Iemand een lekker professionele copywriter nodig? I’m your gal.
• Onlangs werd ik op een zaterdagochtend wakker van mijn lief die ging fietsen. (Er is veel mis met die zin, ik weet het.) Ik vroeg hem slaapdronken om de auto uit te rijden (want dat kan ik zelf niet in achteruit hehe) zodat ik een uur later naar mijn ouders kon vertrekken. Alleen werd ik pas drie uur later wakker van mijn lief die terug thuiskwam van het fietsen.
  
  Zijn auto stond nog steeds vrij tot zeer illegaal half op het kruispunt te schimmelen en ik was al een uur te laat bij mijn ouders. Ik schoot uit bed en in mijn kleren en vertrok. Ik was al bij de voorlaatste afslag toen mijn lief belde om te vragen of ik zijn sleutels toevallig ook meehad. Dat ontkende ik natuurlijk verontwaardigd en om het te bewijzen rommelde ik in mijn handtas om daar – exact ja – twee sleutelbossen in aan te treffen. Kon ik weer helemaal terug naar huis rijden en opnieuw vertrekken. Topdag.

• Ik moet heel veel dingen echt bewust doen voor ik mezelf ervan kan overtuigen dat ik ze echt gedaan heb. Zijnde: de auto sluiten, de voordeur achter mij toetrekken, het gasvuur uitzetten, wasverzachter in de juiste lade van de wasmachine gieten, … Dat hebben wel meer mensen, maar die stellen zich doorgaans gerust met de gedachte dat ze toch geen complete idioten zijn. Ik daarentegen ben er helemaal niet zeker van dat ik geen complete idioot ben.
  
  Een voorbeeldje van vorige week: ik vertrok nogal haastig naar het zwembad. Het regende en dus zou ik de bus nemen. Eenmaal bij de bushalte bleek de bus 17 minuten vertraging te hebben (wederom merci voor niks, De Lijn) én begon ik me plots af te vragen of ik de inductieplaat wel had uitgezet. Het is inductie, dus heel veel kan er niet mislopen, maar vertel dat maar eens tegen mijn in rampscenario’s denkend brein. Ik liep dus holderdebolder terug naar huis, waar ik een – uiteraard – compleet brandveilige inductieplaat aantrof. Ik rende terug naar de bushalte, waar ik dan weer begon te twijfelen of ik de voordeur wel gesloten had. Tot overmaat van ramp kwam de bus niet opdagen en moest ik dus alsnog naar huis want ik haalde mijn tijdslot in het zwembad niet meer EN IK HAD AL BETAALD. Wederom topdag.
• Ik ben best tof reisgezelschap (tenzij je met mij de Machu Picchu wilt zien en dus een halve dag samen met mij moet hiken, dan niet), maar ook op reis ben ik weleens verstrooid. Toen ik met vriendinnen naar Peru ging, moest ik het sandboarden boeken. Ik deed dat – goed voorbereid en al – op voorhand in België. Minpuntje van zo georganiseerd te werk te gaan: er verandert op reis nogal eens iets. En zo gebeurde het dat de reisgids onze namen niet terugvond. Ik maakte hem er Karen-gewijs attent op dat hij dan nog maar eens goed moest kijken en duwde onze tickets onder zijn neus. En daar stond zwart op wit … de datum van de dag ervoor. Geweldig. Gelukkig was het geen dure activiteit en mochten we nog nieuwe tickets boeken. (Of het verstandig is om in zo’n wilde sand buggy te kruipen nadat je twee uur eerder je ceviche er hebt uitgekotst is een andere vraag, maar goed.)

Beeld: Unsplash / Javier Mazzeo