Begin ik nog eens een blog, zal je zien dat er net een of andere pandemie uitbreekt die ervoor zorgt dat ik niet meer naar buiten mag en me dus bijna nergens aan kan ergeren. Helemaal prima, hoor ik je denken, maar dat is het niet ALS JE BLOG OVER ERGERNISSEN GAAT. Anyways, een echte zaag vindt altijd iets dus bij deze: video calls.
Ik heb een hekel aan bellen en bijgevolg ook aan video calls. Altijd al gehad. Ik heb een vriendin die in Zweden woont en wij FaceTimen dus weleens, maar eerlijk? Meestal typ ik nog liever heel mijn verhaal over op Messenger dan dat ik het via de telefoon uit de doeken doe. Begrijp me niet verkeerd: ik stel deze dagen zelf ook vaak voor om een video call op te zetten, want ik word er gek van dat ik niemand kan zien. Maar ik word er ook gek van dat video calls mijn enige alternatief zijn.
Waarom ik zo’n aversie heb tegenover video calls? Omdat ik a) me snel verveel en b) het concentratievermogen van een goudvis heb. Tel die twee bij elkaar op en je realiseert je al snel dat dit is hoe ik eruit zie tijdens de gemiddelde video call:
Bovendien gaat het momenteel DE HELE TIJD over corona. Het is all over the news en mensen vervelen zich, dus ik snap wel dat je het er even over wilt hebben, maar als ik om de vijf minuten een corona-update wilde, keek ik wel naar ‘Het Journaal’ want HET IS ALL OVER THE NEWS. Ik snap best dat dit ieders leven – ook het mijne – gigantisch hard beïnvloedt, maar het maakt mijn dag er echt niet beter op als je me er constant aan herinnert dat Couleur Café waarschijnlijk niet doorgaat en dat ik misschien ook niet op reis kan deze zomer.
Also: als ik er echt niet onderuit kan en dan toch iemand moet bellen doe ik ondertussen meestal iets anders, zoals puzzelen. (Sorry, ik ben echt het onbeleefdste en vervelendste mens ter wereld.) Tijdens een video call kan dat ook, maar het is toch iets minder chill als je gesprekspartners kunnen zien dat je niet bijster geïnteresseerd bent in hun corona-updates. Oeps.
En dan zijn er nog de werkgerelateerde video calls. De meetings zijn een noodzakelijk kwaad (maar moeten ze echt om negen uur al, baas?), maar dan heb je ook nog de ‘gezellige’ vrijdagavondborrels. Ik ben al blij als ik mijn werk op vrijdag om 17h af krijg, ik heb echt niet de behoefte om dan nog eens te dealen met een krakende internetverbinding en mensen die ik amper versta. Mijn Corona Café-terras, de zon en een glas rosé lonken. Maar goed, we weten allemaal dat ik gewoon hartstikke verzuurd in het leven sta, dus wie ben ik om daar een oordeel over te vellen? Drink gerust een virtueel wijntje met je collega’s als je daar blij van wordt.
Je ziet het al, problemen van wereldbelang dus. Wat vind jij van video calls?
Beeld: Unsplash / Ayla Verschueren
Right?! Ik heb net hetzelfde, ook vooral door mijn concentratievermogen! Onlangs deden m’n vrienden ook zo’n videochat en na TWEE minuten kon ik het niet meer aan, kreeg er instant hoofdpijn van! Echt compleet niets voor mij. Voor het werk heb ik het er nog voor over, voor mijn persoonlijk leven is het een hard pass.
Tamara onlangs geplaatst…Podcasts: een compleet overzicht van aanraders
Ja mannekes ik heb dat dus ook. Moet je nagaan dat ik twee jaar in het buitenland heb gewoond en dus overspoeld werd (bijna, zoveel vrienden heb ik niet) met mensen die wilden videochatten.
En ergernissen. Het verbaast mij enorm dat je nog niets gezegd hebt over frituren die toch gesloten zijn.
Kelly onlangs geplaatst…Kelly’s bevindingen #5: hoogdagen voor de introvert (of niet)
Oh, waar heb je gewoond? Also, mijn frituur heeft een afhaalsysteem ontwikkeld, zaterdag remains frietjesdag. Anders had ik daar inderdaad waarschijnlijk al een post of 20 aan gewijd hehe.
Ik had het er dus gisteren met een paar collega’s over dat wij dus zo ongeveer het enige bedrijf zijn dat standaard skypet zonder video? Een collega en ik hadden daarom gisteren heel even video aangezet en dat vonden we eigenlijk wel gezellig. Alleen onhandig dat de camera op mijn laptop zit (die in een docking station zit) en we allebei keken naar ons grote scherm, waardoor je alleen zijkanten zag.
Prive beeldbel ik dus alleen met mensen waarbij het niet uitmaakt wat ze me allemaal zien doen op beeld, want die snelle verveling is herkenbaar!
Audrey onlangs geplaatst…Recept: mini-stolletjes met amandelspijs
Wat heb je dit allemaal goed omschreven, ik denk er net zo over. Op mijn werk hadden ze het hier ook al over.. ik dacht; Rachel hou maar wijs je mond nu.
Rachel onlangs geplaatst…Deze producten hebben wij standaard in huis
Heb ik deze blog geschreven? Ben jij mij? Mijn long lost Vlaams-Brabantse twin sister lost from the womb?!